dag 16

Vandaag rijden we naar huis, Westende met name, maandag zullen we op 't gemakske naar Mechelen verderreizen.
We strekken nog even de benen in Duinkerken en vandaar gaat het via autostrade huiswaarts.
Hier eindigt het mirageteam zijn eerste reisverslag.

dag 15

De voorlaatste dag van onze vakantie bezoeken we Amiens.


De kathedraal hier is beschermd erfgoed en ze is dan ook prachtig.


Het is vandaag feest in de stad, of eigenlijk net erbuiten, een markt langs de rivier en een ridderspektakel in het park aan de andere kant van de rivier. En alles met bloemen versierd.






We staan hier op een goeie grote gratis parking die in het boek als overnachtingsplaats staat aangeduid maar zo gezellig is het hier nu ook weer niet, het is ook nog niet zo laat en dus gaan we nog op zoek naar een dorpje nog iets meer in de richting van België. Het wordt Doullens, waar we een Leuvense met hond tegenkomen en een terrasje gaan doen. Ze zijn hier op proef met een huurcamper, benieuwd of ze de knoop al doorgehakt hebben wat betreft de aankoop van een eigen mobilhome.
Veel is er niet te zien verder en dus op tijd naar bed zodat we fris naar huis kunnen morgen.

dag 14

Het serieuse culturele werk komt eraan nu :-), om te beginnen rijden we vandaag naar Rouen. We gaan op zoek naar de camperplaats, ze vinden lukt wel makkelijk maar erop geraken is andere koek, we rijden eerst voorbij op de weg omdat het niet opvalt waar we moeten zijn en daarna rijden we gewoon te ver aan de parking zelf omdat we niet konden weten dat je maar op 1 plek derop geraakt(valt niet echt op, gewoon kilometers lang betonnen blokken op de grond die de parkeerplaatsen afscheiden van een weg). Dat is dan 2 keer de halve stad terug rond, gelukkig vinden we de derde keer (inderdaad de goeie) een plaatsje niet ver van de brug zodat we snel aan de andere kant van de Seine in het centrum geraken.



Rouen is vooral een heel drukke stad maar met (gelukkig) enkele verkeersvrije winkelstraten en mooie gebouwen en winkeltjes, de buitenkant dus want binnen in de winkels vind ik het te druk.

dag 13

In St Pair is het markt op woensdag en dus kunnen we eindelijk eens gaan 'metten'.
Groot is het niet maar wel gezellig, we kopen er wat kaas, druiven, stokbrood en een gebraden kip met gebakken patatjes, de prijs van de kiek is wel om steil achterover van te vallen maar ja, we hebben weer eten vanavond.
Na het middageten van stokbrood met lekkere kaas, zijn we weg richting stranden van Normandie. Het eerste dat we aandoen is Grand Camp Maisy.








Er zijn wel enkele mooie dingen en ook de camperplaats valt mee (geen electriciteit) maar wel ver van het centrum en verder is er ook niet veel te zien.
Ghislain wil graag nog iets bekijken van WW2 en dus trekken we voort naar een betere plek daarvoor.
Het wordt Arromanches, camperplaats staat vol maar er staan al verschillende mobilhomes op de parking ernaast en dus zetten we ons daar ook. We staan daar vlak bij het centrum en gaan dus direct weer op wandel. Op het strand en voor de kust liggen nog delen van de Atlantic Wall, Arromanches heeft nooit een haven gehad en tijdens de oorlog is er een kunstmatig aangelegd en daar liggen dus nu nog stukken van. Dit is niet echt my cup of tea dus voor foto's hiervan moet je bij Ghislain zijn.
We maken hier ook nog een mooie avondwandeling:

Dag 13

Mulberryhaven van Arromanches-les-Bains

Info: WIKIPEDIA

Golfbrekers van de voormalige Mulberryhaven van Arromanches

De Mulberryhaven van Arromanches-les-Bains was een van de twee Mulberryhavens die in 1944 na de landing in Normandiëwerden aangelegd. Deze haven bij Arromanches-les-Bains was nodig om na de invasie de geallieerde troepen te kunnen blijven bevoorraden en groot materieel aan land te kunnen brengen. Hiervoor was het nodig dat schepen met een grote diepgang konden aanmeren. De bestaande zeehavens in Normandië waren moeilijk in te nemen en zouden naar verwachting ook door de Duitsers onklaar worden gemaakt.

Met de aanleg van de tijdelijke haven is werd op 7 juni 1944 gestart door het tot zinken brengen van oude oorlogs- en vrachtschepen (de z.g. Blockships waaronder de Nederlandse kruiser Sumatra). Op deze wijze ontstond een golfbreker met een totale lengte van ca. 7 km. Hierop volgend werden aan de zeezijde achter de gezonken schepen, zogenaamde Phoenix-caissons tot zinken gebracht. Deze caissons waren in het geheim vooraf al in Engeland vervaardigd en elk voorzien van een kanondek metBofors-luchtafweergeschut geschutskoepel. In de luwte van de golfbreker werd een uit stalen pontons opgebouwde drijvende loskaden aangelegd (de 'Whale' of 'Lobnitz-pieren'), die via drijvende bruggen verbinding kreeg met de stranden van Arromanches. Deze rechthoekige pontons van beton en staal waren op vier hoeken voorzien van 30 meter lange, beweegbare, steunpilaren. Door middel van deze steunpilaren konden de pontons de getijdebewegingen volgen en kon onafhankelijk van het getij ononderbroken worden gelost. Om de loscapaciteit van de pontons te vergroten werden betonnen pontons als een soort tussenkaden, tussen de verankerde (hoofd-)kade pontons geplaatst. De lospontons werden door middel van drijvende pieren verbonden met het vaste land. De genie had alles nauwkeurig voorbereid en zorgde dat bij de bouw van de haven ook goede afvoerwegen werden aangelegd richting het achterland.

De haven functioneerde goed maar werd na enkele dagen (19 juni 1944) geteisterd door een zware voorjaarsstorm welke drie dagen aanhield. Hier waren de Mulburryhavens niet op berekend. Bij de haven van Arromanches was de schade te herstellen waardoor deze een belangrijke bijdrage heeft kunnen leveren bij de bevoorrading van de manschappen.

In Arromanches-les-Bains is een museum gevestigd dat door middel van maquettes en films een goed beeld geeft van deze tijdelijke haven tijdens de Tweede Wereldoorlog. De haven bestaat niet meer, maar een deel van de caissons is voor de kust blijven liggen.

dag 12

We verkennen de omgeving van de camping. Het wordt een eentonig verhaal maar ook hier is het heel erg mooi, met zicht op verschillende baaien.
Hier zie je ook veel, nog meer dan elders, mensen zoeken naar schelpdieren tussen de rotsen.



Van StPol rijden we in één ruk tot Dol de Bretagne, we hebben pech want we zijn nog niet lang aan het wandelen en het water valt met bakken uit de lucht. Schuilen dan maar met een belgische pint in een echte kroeg.
Even terug naar de camper waar we besluiten geen boodschappen te gaan doen in dat weer maar bij de plaatselijke Turk Kebab te gaan eten.
Goedkoop en heel lekker !
Het blijft regenachtig en we hebben het stadje eigenlijk al helemaal gezien en dus trekken we vanavond verder. We vinden in het boek een camperplaats in Jullouville, niet zo ver van Granville waar we op de heenweg waren en waar het zo mooi was.
Daar is er echter geen sprake meer van een camperplaats, een gewone parking en een bord waarop staat dat mobilhomes naar de camping moeten. We rijden dan nog maar een eindje verder tot St Pair sur Mer waar we een nog net een plekje vinden in een hoekje van de camperplaats die eigenlijk volzet is.

dag 11

We zetten onze Mirage op een parking net buiten het centrum en trekken naar de haven.
Daar zijn de vissers nog met hun vangst van de dag bezig.

Vlug kaartjes kopen en we kunnen over de lange aanlegsteiger/pier naar de boot.

Het is een aangenaam overtochtje, het weer klaart uit en weerom is het uitzicht prachtig.
Bij aankomst op het eilandje bekijken we een plannetje en besluiten op zoek te gaan naar een ruine van een kerkje. We moeten daarvoor het hele rechterdeel van het eiland door dus dat moet een mooie wandeling worden.


Het is een fijne wandeling maar spijtig genoeg pakken er inktzwarte wolken samen boven de zee en die komen dreigend op ons af.
We zien dan maar af van de ruïne en gaan terug richting aanlegsteiger, zo komen we net op tijd aan de kerk om wat te schuilen. Het mag echter niet veel baten, nat gaan we toch worden als we naar de boot gaan dus haasten we ons door de regen naar een eethuisje voor een vissoep en een geitenkaasje met honing en sla in een speciale pannenkoek van de streek. Zaaaalig!
Daarna terug naar de boot, voor een natte overtocht. In Roscoff gaan we direct naar de mobilhome en rijden verder naar St Pol de Leon, op zoek naar een camping zodat we nog een beetje kunnen internetten want een wandeling zit er niet meer in door de regen.

dag 10

's Morgens steekt een vriendelijk briefje achter de ruitenwisser, met de vraag om 3,50euro te betalen in het havengebouwtje. Wij daar dus naartoe voor we verderrijden maar niemand te zien, behalve dan andere campereigenaars die ook willen betalen.
Na een 10 minuutjes geven we het net als de meesten maar op en hebben we dus gratis overnacht hier :).


We rijden eerst tot St Brieuc maar het is er zo druk en he tweer is weer niet bepaald mooi zodat we besluiten om eens goed door te rijden langs grotere wegen.
De eindbestemming wordt Roscoff, op de in zee stekende bult van Bretagne, een bedrijvig stadje met verschillende havens: vissers-, plezier- en ferryhaven.
De camperplaats die in het boek vermeld staat (aan de ferryhaven), blijkt niet meer te bestaan en dus gaan we op zoek naar een andere, beetje uit het centrum maar met een mooi zicht en aan met een eigen strand aan de overkant van de straat.
Het is hier allemaal vlak en het is weer wat opgehouden met regenen dus worden de fietsen weer van stal gehaald om naar het centrum te rijden, het is er leuk, enkele kleine straatjes met winkeltjes, de havens en er blijkt een eilandje te liggen net voor de kust waar dagelijks verschillende overtochten naar zijn. Dat wordt iets voor morgen, zo ook de foto's want we hadden op de fiets geen fotoapparaten mee.

's Avonds gaan we op verkenning in de omgeving van de camperplaats, aan deze baai is er een wandelweg tussen bomen aan 1 kant en het strand aan de andere, naar de overzijde van de baai, een smalle strook met aan de andere kant weeral een strand van een andere inham. Op de foto (linkse kant van de foto is niet scherp, vuile lens) lijkt het alsof de 2 stukken land mekaar raken maar het is wel degelijk een baai en geen meertje :), aan beide zijden is er achter bomen en huizen dus een opnieuw een inham.

dag 9

Vanaf nu wordt de verslaggeving wel heel summier, want we zijn dom geweest, of zullen we het toeschrijven aan niet genoeg ervaring, en hebben niet genoeg genoteerd onderweg.

Het is een mindere dag vandaag, toepasselijk om Bretagne binnen te rijden.
We gaan op zoek naar een leuk plaatsje en bekijken hier en daar wat oesterputten maar we vinden niet direct iets naar onze zin.

Gelukkig is het weer opgeklaard en vinden we eindelijk eens een strand geschikt om te gaan zonnebaden en vooral om eens even in zee te gaan.
Dit is weer zalig aan de mobilhome, even langs de kant van de weg parkeren, hup de badkamer in, badpak aan, handdoek mee en weg zijn we.


Uiteindelijk geraken we in Pleneuf Val André, in een gehucht Dahouët waar er camperplaatsen zijn aan de plezierhaven. Het is al laat en we moeten nog eten vinden dus besluiten we hier te blijven, de plaats valt ook wel mee.
Dahouët is klein, het haventje kan je rond wandelen en daar is een bar tabac en enkele restaurantjes, we besluiten bij de italiaan een pizza te gaan eten.
De pizza is lekker, we maken nog een wandelingetje en maken er een rustig avondje van in de mobilhome.

dag 8

Richting MontStMichel dus, daar is een camperplaats op enkele km er vandaan, ook parking vlakbij maar daar heb je voor hetzelfde geld geen voorzieningen. De weg naar de mont vanaf onze camperplaats is vlak dus we fietsen naar de mont.



Het is er heel erg druk en vooral ook heel commercieel maar wel mooi weer en weer mooi uitzicht ook.
De winkeltjes zijn knap omdat het allemaal oude huisjes zijn. dit stadje is rond de kerk op een berg in zee gebouwd eigenlijk dus heel stijle kleine straatjes tot aan de kerk met abdij, die je kan bezoeken voor 7,5O€.



Dit gaan we dus bezoeken want de enige manier om echt op het hoogste puntje te staan, binnenin is de abdij ook heel mooi en dus echt wel de moeite waard.



Na het bezoek aan de abdij wordt het stilaan al een beetje tijd om iets te eten te gaan zoeken en gh heeft dringend tabak nodig (vinden we derbinnen ni) en dus gaan we weer naar de camperplaats en dan verder naar het dorpje 2km verder voor de bar tabac.

Terug in de camper besluiten we ons voorraadje eten aan te slaan want veel zin in de dure supermarkt met weinig gewoon eten of een aan de lopende band restaurantje hebben we niet.
Gezellig buiten eten is de bedoeling maar de muggen dwarsbomen onze plannen, echt een plaag is er daar.
Daarna trekken we opnieuw naar de mont op de fiets. Daar genieten we van een zonsondergan en wandelen we helemaal rond de berg, als we aan de kant van de parking komen, zijn er die muggen weer, aangetrokken door het licht.
Daarna is het nog wel aangenaam in het stadje by night.
Alleen die terugweg nog, echt een verschrikking is dat, pure paniek bij mij, je ziet dus geen hand voor ogen, er is wel verkeer bij vlagen enkele auto's maar die verblinden eerder dan verlichten dus daar heb ik ook niks aan.
Ik ben nog nooit van me leven zo opgelucht geweest als bij aankomst bij ons mobje.

(40 beten minstens blijkt als ik smorgens alles natel, pfft ni te doen, allemaal keirood en dik, in frankrijk hebben ze andere muggen dan thuis zenne)

Dag 7

dag 7

Dit stadje is echt prachtig blijkt 's ochtends, uitzichten langs alle kanten, een wandeling helemaal langs de punt van de landtong en dan langs de haven de stad in.
Aan de vuurtoren heb je een weids zicht over zee, er is een aangenaam wandelpad met hier en daar uitkijkpunten en bankjes.





Het centrum biedt leuke winkeltjes en een mooie kerk (beetje moeilijk te vinden eenmaal je der korter bij komt, want dan zie je ze niet meer boven de rest uittorenen), en weer zijn er overal waar je wat hoger staat mooie zichten aan alle kanten.


We nemen een plaspauze met een koffie op een terrasje en gaan picknicken aan de rand van het strandje en sluiten dan het bezoek af met nog een wandeling via de bovenstad naar de camper.




Van hieruit gaat het naar de laatste tussenstop voor de Mont St Michel, Avranche waar je vanop de camperplaats de Mont zou zien liggen, niets is echter minder waar, bossen rondomrond maar we liggen gewoon ook een heel stuk van de zee dus een eiland in zee zien liggen dat lukt niet.
Na al het moois van Granville, is dit ook maar een stadje van niks, dus avondwandelingetje, terrasje en dan avondje mobilhome en morgen direct weer op pad.